Türkiye'nin siyasi anlamda kutuplaştırılmaya çalışıldığı şu günlerde Trakya'nın Hayrabolu İlçesinden Romanes Çingelerinin dilinden duygu yüklü bir anlatı iyi gider diye düşündüm. Okuyunca çok etkilendim ve hemen paylaşmak istedim. Romanes Çingenecesinden çeviren S.KAPLAN.
Orjinali anlayabilen için http://www.cingeneyiz.org%20'/ da
Pavlo'nun Şarkısı
Üç kardeş Pehlivanköy'e köprü yapmaya gelirler
Gündüz yaptıkları köprü gece olunca yıkılır.
Ne yapsalar köprü ayakta kalmaz.
Küçük kardeş Pavlo bir rüya görür
Rüyasında köprünün temeline bir kurban istenir
Bu kurbanın kardeşlerden birinin eşinin olması istenir.
Pavlo gördüğü bu rüyayı kimseye anlatmaz
Köprüyü yapmaya devam ederler.
Gündüz yaptıkları köprü tekrar yıkılır
Akşam olunca aynı rüyayı görür Pavlo
Allah'ım sen hayırlısını kıl bizim için der.
Kimselere bahsetmez rüyasından
Lakin köprü her seferinde gece olunca yıkılır.
Pavlo her gece aynı rüyayı görür.
Artık gördüğü bu rüyayı anlatmaya karar verir
Rüyasını diğer kardeşlerine anlatır.
Bunun üzerine üç kardeş karar verirler
Yarın kimin eşi erken gelirse o kurban edilecektir.
Ağabeyleri eşlerine yarın gelmemelerini söylerler.
Pavlo eşine hiçbir şey söylemez
Sabah olur köprüyü yeniden yaparlar
Öğle olunca Pavlo'nun eşi uzaktan görünür.
Eşini gören Pavlo'nun yüreği yanar.
Pavlo'nun eşi onlara başının üzerinde taşıdığı
Sini içinde yemek getirmektedir.
Pavlonun aklına küçük bebeği gelir
Şöyle dua eder:
Allah'ım bir rüzgar estir başındaki sini düşsün
Eve gitsin küçük bebeğimize meme versin.
Bir rüzgar çıkar Pavlo'nun karısının başındaki sini yere düşer.
Kadın eve döner yeniden yemek hazırlar ve geri döner.
Pavlo eşini görünce bir kez daha dua eder.
Allah'ım güçlü bir rüzgar estir başındaki sini yere düşsün.
Küçük yavrumuz var ona geri dönsün
Allah pavlonun duasını bir kez daha kabul eder.
Güçlü bir rüzgar gelir karısının başındaki siniyi alır getirir.
Kadın yere saçılan ekmekleri toplayarak
Eşinin ve kardeşlerinin yanına gider.
Pavlo'nun göz yaşları yağmur gibi düşer gözlerinden.
Neden ağladığını bilmez eşi ve Pavlo'ya sorar.
Neden ağlıyorsun Pavlo?
Bir şey söylemez Pavlo
Dili varmaz söylemeye
Eşinin elinden tutar
Gel benimle der
Yürüyerek köprünün ayaklarına gelirler.
Pavlo'nun gözünün yaşı durmaz
Neler olduğunu anlayamaz Pavlo'nun karısı
Gözlerini kapamasını söyler karısına
Gözerini kapatır karısı belinden bıcağını çeker Pavlo
Lakin saplayamaz bıçağı güzel karısının yüreğine
Nasıl kıysın,nasıl öldürsün bebeğinin anasını
Küçücük bebeği anasız ne yapar.
Yapamayacağım seni öldüremem der Pavlo
Bunu duyan karısı gözlerini açar
Ne diyorsun sen Pavlo
Neden öldüreceksin ki sen beni diye sorar.
Pavlo anlatır her şeyi karısına,
Kardeşlerinin yanına gider.
Köprüyü yapmayalım der.
Kardeşleri:bu köprüyü yapmazsak Gacolar hepimizi öldürecekler derler.
Yakarlar bizi, öldürürler hepimizi.
Tek çare bu köprüye kurban verip hepimizi ölümden kurtarmak
Pavlo'nun karısı elinden tutar kocasının
Gözlerinin içine bakararak hadi gidelim der
İkisi de ağlayarak giderler köprünün ayaklarına
Gözlerini kapatır güzel karısı
Vur bıçağı kalbime pavlo der
Öylece kalır ve çekip bıcağı belinden kalbine saplar karısının
Arkasına bakmadan ağlayarak uzaklaşır oradan
Ağabeylerine eşini köprünün ayaklarına gömmelerini söyler
Köprü kısa süre sonra tamamlanır.
Üç kardeş köyden giderler
Ne zaman rüzgar esse Pavlo'nun karısının kurban edildiği yerde
Süt akar köprünün ayaklarından..
Pazartesi, Haziran 06, 2011
Perşembe, Nisan 28, 2011
23 NİSAN'I KUTLAMAMAK İÇİN 23 NEDEN
“23 NİSAN ULUSAL EGEMENLİK VE ÇOCUK BAYRAMI”nı
Kutlayabilmeyi, kutlu olsun diyebilmeyi isterdik.
Ama içimiz elvermiyor.
Tüm Türkiye; siyasetçisi ile, yurttaşı ile
28 Milyon çocuğu görmezden gelmeye devam ediyorken
23 Nisan’ı kutlamak içimizden gelmiyor.
Kutlamamak için yüzlerce sebep var. İşte size 23 neden:
1- Kız çocuklarının 12 yaşında gelin, 13 yaşında anne oldukları bir ülkede,
2- Açık alanda buldukları askeri mühimmat yüzünden ölen 300’den fazla, sakat kalan binlerce çocuk olduğunu bile bile,
3- 6 yaşında okul yöneticilerinin ihmali yüzünden ölen Efe’nin ve hesabı sorulmayan Efe gibi nice çocuğun ardından,
4- Yolda annesinin elinden tutup yürürken açık bırakılan foseptik çukuruna düşüp ölen Damla’nın ülkesinde,
5- Akıl almaz ihmaller yüzünden ölen her çocuğun ardından hala “bunlar münferit olaylar” diyebilen aymazların görevde kaldığı bir yerde,
6- Çocukları masumiyet timsali ilan eden, “çocuklar geleceğimizdir” edebiyatı yapan ama bir yandan da çocukları terorist ilan ederek 12 yaşında hapishaneye gönderenlerle birlikte,
7- Kaybolan çocukların, ebeveynleri seslerini Cumhurbaşkanı’na duyuramadığı bir ülkede,
8- Bütün yıl çocukları görmezden gelip 23 Nisan’da koltuklarını göstermelik olarak çocuklara bırakan bürokrat ve siyasetçilerle yanyana,
9- Çocukların anadillerinde eğitim alamadıkları için yaşadıkları dramı görmezden gelerek,
10- Mizgin’i, Ceylan’ı, Uğur Kaymaz’ı ve nicelerini öldürenler ya cezasız kaldıkları ya da göstermelik cezalarla kurtuldukları için,
11- Çocukları en güzel yıllarında hala yarış atı gibi sınavdan sınava koşturduğumuz için,
12- Çocuklarla ilgili gündemi, onlara gördükleri yerde oyuncak vermekten ibaret olan siyasetçilerle,
13- Çocuk haklarının konuşulduğu bir toplantıda başbakanın karşısında görüşlerini açıklama cesareti gösteren iki çocuk yaka paça dışarı atıldığı ve yasadışı alıkonduğu için,
14- Reklamlarda çocuklar her gün daha fazla daha fazla kullanıldıkları ve kimse buna ses çıkarmadığı için
15- Her gün daha fazla çocuk cinsel istismara veya tecavüze uğradığı için,
16- Çocuklara karşı şiddeti engelleyemediğimiz için,
17- Okula gidemeyen bir milyondan fazla çocuk olduğunu bile bile,
18- Okula gidebilenlerin aldıkları eğitimin yetersiz ve yanlışlıklarla dolu olduğunu görerek,
19- Yoksulluk varken, yatağa aç giren çocuklar varken,
20- Hastanelerinde toplu yenidoğan bebek ölümlerinin engellenemediği, sorumluların hala bakan koltuğunda oturduğu bir ülkede,
21- Nüfusa kaydı olmayan 2 milyon çocuğun olduğunu görmezden gelip,
22- Yavaş işleyen yargı yüzünden binlerce çocuğun kapalı cezaevlerinde boşyere yattığını bile bile,
23- Yüzbinlerce çocuğun sokaklarda yaşadığı, çok daha fazlasının güvencesiz ve kayıtsız olarak çalıştırılmasına göz yumulduğu Türkiye’de,
23 NİSAN’I KUTLAMAYA UTANIYORUZ!
BU ÜLKENİN ÇOCUKLARININ
YÜZÜNE BAKABİLMEK İÇİN;
TÜRKİYE’DE GÜNDEM ÇOCUK OLANA KADAR,
23 NİSAN GERÇEKTEN ÇOCUKLARIN OLANA KADAR
23 NİSAN’I KUTLAMIYORUZ!
Gündem: Çocuk!
Çocuk Haklarını Tanıtma, Yaygınlaştırma, Uygulama ve Uygulamaları İzleme Derneği
İrtibat: 0 533 322 56 71 – 0 535 645 09 52 – 0 536 687 29 89
İncesu Cad. No: 10/3 Kolej/ ANKARA * Tel: 0312 431 50 13 * Faks: 0312 430 26 22
www.gundemcocuk.org * info@gundemcocuk.org
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)