Lubnan için El Ele

Yıl 2001, Eylül Ayı'nın 11'i: Bir savaşın arkasında bıraktığı trajediyi izliyorum içimde buyuk bir acıyla Berlin' de Soykırım Müzesinde. Dünya' nın diğer ucunda, ABD' nin kalbinde emperyalizmin kaleleri yıkılıyor ve şehri kaplayan siren ve helikopter sesleri başka bir savaşın habercisi oluyor adeta. Nerede ve nereli olursa olsun içimi acıtıyor insanların birbirlerini öldürmeleri. İsrail halkının yaşamış olduğu acılar nasıl derin bir üzüntü yaşatıyorsa, kulelerde ölenler de öyle büyük bir elem yaratıyor kalbimde. Ama 11 Eylül günü yaşananların anlık bir olay değil, yeni bir savaşın tam tamları olduğunu biliyorum.

11 Eylül günü acılarını içimde hissettiğim İsrail ve ABD şimdi başka acılar yaşatıyor bana, başka halklar adına.Savaşın tam tamları büyüyerek yayılıyor tüm Dünya' ya. Başka canlar gidiyor Irak' ta, Filistin'de, Lübnan' da, Afganistan' da, başka soylar tükeniyor çocuk, kadın, yaşlı, genç demeden Ortadoğu' nun sarı sıcak topraklarında. Arka mahallem duman altında, çocuk çığlıkları yükseliyor sokaklardan ama ne yazık ki bu çığlıkları duyup da yardıma koşan hiç kimse yok ortalıkta. Yine insanlar birbirini öldürüyor, kıyım devam ediyor ve ben bu kıyıma dur diyebilmek için bir şeyler yapabilmenin yollarını arıyorum. Ama bireysel olmuyor hiç bir şey, tek başına varamıyor insan İthake' ye, yanında birilerinin olması gerekiyor. İşte bu gereklilik lubnanicinelele@yahoogroups.com ile bir miktar karşılanıyor. En azindan arka mahallede olanlara sessiz kalmak istemeyen insanlar bir araya gelip, çözüm yolları arıyor. Çığlıkları duyup da yardım etmek isteyenler burada buluşuyor, sizi de bekleriz.