Serbest piyasa koşullarında anne olma hali...

Gerek hormonal gerekse sosyal güdüler nedeni ile kendimi "annelik" gereksinimi içinde hissettiğim şu günlerde daha iyi anlıyorum anne olmanın ne kadar büyük meşakkatleri barındırdığını. Anne olma hali beraberinde pek çok zorluğu getiriyor. Sadece doğumla da başlamıyor bu zorluklar. Anne olmaya karar verdiği andan itibaren yeni bir "sen" oluyorsun daha doğrusu artık "ben'le sen"den uzaklaşıp tümüyle "biz" olma haline bürünüyorsun. En çok sevdiğin şeylerden mahrum kalmayı, her türlü acıya katlanmayı öğreniyorsun. Kimse için göze alamayacağın şeyleri yapar hale geliyor, "fedakarlığın" ne anlam ifade ettiğini deneyimliyorsun. İşte anneliğin kutsallığı da tüm bu göze alışlardan, zorluklara meydan okuyuşlardan geliyor. En sevdiğin yiyecekleri yiyememek, içeceklerden mahrum kalmak, uykusuzluk, ağırlık garip bir haz, tarifi olmaz bir mutluluk veriyor sana. İşte bu yüzden annemi daha iyi anıyorum şu günlerde. Ne kadar büyük fedakarlıklarla bağlandığını bana. Sevgisinin ne kadar derinden kopup geldiğini. O yüzden hak ediyor hediyelerin en güzelini, en büyüğünü. Hayır hayır "ufacık" bir yarım karat pırlanta yüzük değil bahsettiğim hediye. Yanlış anlaşılmasın. Her şeyin metalaştırıldığı, anneliğin bile ekonomik kazanç haline getirildiği, pazarlığa açılıp ucuna paranın bağlandığı günümüzde annem koca kızından kendi gibi kocaman bir "SENİ SEVİYORUM"u hak ediyor. Çocukken yaptığım el işi hediyeleri, yazdığım kartları hala saklayan annem bu günde taktir ve sevgi dolu sözcükleri en derin en anlamlı haliyle hak ediyor. Beni ben yapan sevgisini, verdiği güveni benden hiç bir zaman esirgemediği için...

Anneler günü elbette anlamlı bir gün ancak o gün de diğer günler gibi sadece bir gün ve ne yazık ki her geçen yıl içinde bende uyandırdığı eski anlamını yitiren bir gün. Annelik bir güne sığmadığına göre bir annenin taktir edilmesi ya da hatırlanması (nasıl birşeyse bu hatırlamak) da çok anlamsız asılında. Kaldı ki (her güzel şeye limon sıkan tipler vardır ya, işte şimdi öyle bir yazı geliyor) böylesine abartılan bir günde yaşadıklarından mutlu olanlar kadar acı çekenlerin de olduğu potada durmalı diye düşünüyorum. Annesini hiç görmeyen, onu en ihtiyaç duyduğu anda (kısaca her an diyebiliriz) yitiren, anne olmak isteyip de olamayan, anneliği tadıp da evladını yitiren ya da ondan bir şekilde uzaklaşmak zorunda kalan kadınların hali nicedir düşünülür mü böyle bir günde? Düşünülmez çünkü onların böyle bir gün için bir katma değerleri yoktur. Dikkat etmek lazım gelir ki serbest piyasa içinde savrulup giden insani değerler bir anda değersizliğe dönüşebilir.

Anneliği tadan ve anne olmak isteyen, bu özlemi içinde barındıran her kadının ve bir çocuğa annelik yapan her erkeğin anneler günü kutlu olsun...